Wyrok NSA z dnia 26 maja 1999 r., sygn. III SA 217/99

Artykuł 41 ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./ przewiduje na szczególnych zasadach, o jakich mowa w art. 163 Kpa, możliwość zmiany decyzji organu pierwszej instancji z urzędu przez organ nadrzędny tylko wówczas, gdy decyzja została wydana z naruszeniem prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Krzysztofa M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 grudnia 1998 r. (...) w przedmiocie zmiany orzeczenia o skierowaniu poborowego do służby zastępczej i na podstawie (...) uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewódzkiej Komisji Poborowej w Ł. z dnia 29 października 1998 r. (...), a także (...) zasądził (...) tytułem zwrotu wpisu sądowego.

UZASADNIENIE

Rejonowa Komisja Poborowa Ł.-Ś. orzeczeniem Nr 57/98 z dnia 21 kwietnia 1998 r. po rozpatrzeniu pisemnego wniosku poborowego Krzysztofa M. orzekła o skierowaniu tego poborowego do służby zastępczej. Za podstawę prawną tego rozstrzygnięcia powołano przepisy art. 38 w zw. z art. 189 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./. Komisja uznała, iż wniosek poborowego o służbę zastępczą winika z powodów moralnych. Poborowy nie mógł się przyzwyczaić służby wojskowej, nie znosił warunków skoszarowania oraz współżycia w gromadzie, nie akceptował wpajanych mu zasad stosowania agresji i przemocy w stosunku do osób nielegalnie przekraczających granicę. Na tym tle samowolnie opuścił koszary w (...) Oddziale Straży Granicznej w Sz., za co został skazany przez sąd, a po czterech miesiącach przedterminowo został zwolniony ze służby. Rejonowa Komisja Poborowa uznała, iż poborowy wykazuje osobowość nieprawidłową w zakresie zdolności adaptacyjnych /potwierdziło to orzeczenie Wojskowej Komisji Lekarskiej w B. z dnia 23.07.1997 r./, co ujawniło się jeszcze w okresie pobierania nauki.