Wyrok NSA z dnia 31 marca 1999 r., sygn. V SA 1819/98

Rozszerzająca wykładnia przepisów o ewidencji ludności, według której decyzje organu administracyjnego mogłyby uczynić bezskutecznymi uprawnienia właściciela lub współwłaścicieli do korzystania z rzeczy, byłaby niedopuszczalna w świetle art. 21 Konstytucji RP, poręczającego ochronę własności oraz art. 1 ratyfikowanej przez Polskę Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę Danuty P. na decyzję Wojewody (...) z dnia 6 sierpnia 1998 r. w przedmiocie uchylenia czynności materialno-technicznej zameldowania.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 sierpnia 1998 r. nr SO.V.5110/329/98 Wojewoda (...) utrzymał w mocy decyzję Burmistrza Gminy W.-B. z dnia 23 czerwca 1998 r. nr SWL.5101/109/A/98, uchylającą czynność materialno-techniczną zameldowania na pobyt stały Danuty P. w budynku przy ul. L. nr 13 w W. Z uzasadnienia decyzji wynika, że zabudowana nieruchomość, położona przy ul. L. nr 13 w W., stanowi współwłasność Danuty P. w 7/16 częściach oraz Elżbiety S., Ireny F. i Krzysztofa K., każdego z nich w 3/16 częściach. W dniu 18 grudnia 1995 r. Danuta P. dokonała zgłoszenia pobytu stałego, natomiast administrator nieruchomości Borysław P. potwierdził jej uprawnienia do przebywania w budynku przy ul. L. nr 13 w W. W następstwie powyższego została dokonana czynność polegająca na wpisaniu w dowodzie osobistym Danuty P. adnotacji o zameldowaniu na pobyt stały w jednym z lokali budynku. Danuta P. nie uzyskała zgody na zameldowanie pozostałych współwłaścicieli, w szczególności Ireny F., która w dniu 28 lipca 1995 r. złożyła zastrzeżenie w rejestrze mieszkańców o niemeldowaniu żadnych osób bez jej zgody w omawianej nieruchomości. Organy administracji uznały, że czynność materialno-techniczna, polegająca na zameldowaniu Danuty P. na pobyt stały, została dokonana wadliwie. Zgodnie z ustawą z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ do zameldowania na pobyt stały niezbędne jest łączne spełnienie dwóch warunków, a mianowicie wykazanie się uprawnieniami do pobytu w lokalu, w którym ma nastąpić zameldowanie /art. 9 ust. 2/, oraz zamieszkiwanie w tym lokalu /art. 10 ust. 1/. W dniu zameldowania Danuta P. mieszkała w lokalu, w którym została zameldowania. Nie wykazała się jednak uprawnieniami do pobytu w rozumieniu art. 9 ust. 2 ustawy. Czynności meldunkowe, wywierające daleko idące skutki w sferze praw majątkowych, zostały uznane w praktyce orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego za czynności przekraczające granice zwykłego zarządu rzeczą wspólną. Dlatego też potwierdzenie uprawnień przez współwłaściciela sobie samemu, bez zgody pozostałych współwłaścicieli, nie może być skuteczne. Skoro czynność materialno-techniczna zameldowania została dokonana z naruszeniem obowiązującego w tym zakresie art. 9 ust. 2 cytowanej ustawy, podlega ona uchyleniu.