Wyrok NSA z dnia 30 marca 1999 r., sygn. V SA 1873/98

Przepis art. 7 ustawy z dnia 2 lipca 19994 r. o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ chroni prawa współmałżonków nie zaś małżonków rozwiedzionych i nie może być interpretowany w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego i elementarnym poczuciem sprawiedliwości, co oznaczałoby naruszenie art. 45 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W sytuacji domagania się prawa do lokalu przez rozwiedzionego małżonka, który lokal ten trwale opuścił z własnej woli, założył inną rodzinę i zamieszkał z tą rodziną w innym miejscu, wyłącznie sąd powszechny władny jest orzec o prawie do lokalu w wyroku rozwodowym, bądź orzekając o podziale majątku wspólnego rozwiedzionych małżonków. Do czasu orzeczenia w tym przedmiocie me jest możliwe powoływanie się w postępowaniu administracyjnym dotyczącym wymeldowania z pobytu stałego na prawo do lokalu przysługujące małżonkom na podstawie art. 7 ustawy o najmie.

Celem prowadzonego postępowania administracyjnego w przedmiocie wykonania obowiązku meldunkowego jest doprowadzenie ewidencji adresowej ludności do stanu zgodnego z rzeczywistością. Kwestie majątkowe nie mogą być rozstrzygane w tym postępowaniu, ani też nie mogą tamować postępowania administracyjnego w przedmiocie meldunkowym, jeżeli nie dotyczą ściśle ustaleń o charakterze cywilnoprawnym.