Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 1999 r., sygn. II SA 1517/98

Podstawy odpowiedzialności funkcjonariuszy Straży Granicznej za szkody wyrządzone w mieniu, które zostało im powierzone, są unormowane w art. 5 ust. 2 dekretu z dnia 5 października 1955 r. o odpowiedzialności żołnierzy za szkody wyrządzone jednostce wojskowej /Dz.U. nr 40 poz. 247 ze zm./.

Funkcjonariusz odpowiada za każdą szkodę we wskazanym mieniu, jeżeli nie udowodni, że szkoda wynikła wskutek okoliczności, którym nie mógł zapobiec mimo dołożenia szczególnej staranności, jakiej wymaga zajmowane przez niego stanowisko służbowe lub rodzaj wykonywanej czynności. Wystarczy więc jakakolwiek postać winy: umyślnej i nieumyślnej, a tym samym nie jest konieczne przeprowadzanie między nimi jakiegokolwiek rozróżnienia.

Każda bowiem z postaci winy wystarcza do powstania odpowiedzialności funkcjonariusza. Co więcej, wobec funkcjonariusza wymagana jest "szczególna staranność" i to na nim spoczywa ciężar dowodu mającego wykazać, że dopełnił wymagań tej "szczególnej staranności".