Wyrok NSA z dnia 5 stycznia 1999 r., sygn. SA/Rz 496/97

1. Postać wady oświadczenia woli w postaci błędu nie jest znana prawu publicznemu ale prawu cywilnemu.

2. Podpis skarżącego na decyzji oraz treść oświadczenia, iż został zapoznany z jej treścią nie przesądzają o doręczeniu decyzji. Zgodnie z art. 67 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ skutek prawny może wywołać tylko czynność procesowa doręczenia decyzji, a nie zapoznania się z nią strony. Natomiast termin do złożenia podania o wznowienie postępowania z przyczyny określonej w art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa biegnie zgodnie z dyspozycją art. 148 par. 2 Kpa od dnia, w którym strona dowiedziała się o decyzji. Fakt dowiedzenia się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania i zachowania przez stronę terminu z art. 148 par. 1 Kpa mogą być wykazywane różnymi środkami dowodowymi z art. 75 par. 1 Kpa. Nic nie sprzeciwia się aby takim środkiem dowodowym był podpis strony na decyzji wymiarowej i oświadczenie z daty jej wydania, iż zapoznała się z nią.

3. Decyzja o wznowieniu postępowania wydana mimo uchybienia terminu do wniesienia prośby o wznowienie wydana została z rażącym naruszeniem przepisów art. 148 par. 1 i 2 Kpa i art. 149 par. 3 Kpa. W takiej sytuacji postępowanie wznowieniowe winno na podstawie art. 105 par. 1 Kpa zostać umorzone jako bezprzedmiotowe.

4. Co do zasady Sąd nie może orzekać na niekorzyść skarżącego, jednak zastrzeżenie to nie dotyczy wad powodujących sankcję nieważności aktu administracyjnego.