Wyrok NSA z dnia 14 maja 1999 r., sygn. II SA/Łd 822/99

Analogia nie może być uznana za metodę dopuszczalną w ustalaniu usytuowania kompetencji do tworzenia, na szczeblu samorządu województwa samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej i w konsekwencji do zatwierdzenia ich statutów, w nawiązaniu do odrębnych i w różnym zakresie odmiennych regulacji ustrojowych na szczeblu gminy i powiatu, a jej wyniki nie mogą stanowić podstawy do uznania, że uchwala właściwego organu określonej jednostki samorządu narusza prawo i to w sposób istotny.

Oparte na analogii domniemania, nawet gdyby były słuszne w ocenie organu nadzoru, nie mogą stanowić podstawy prawnej rozstrzygnięcia nadzorczego stwierdzającego nieważność uchwały organu samorządu z powodu naruszenia prawa. Podstawą rozstrzygnięcia nadzorczego me mogą tez być normy wprowadzane w drodze wykładni celowościowej i systemowej z niejednoznacznych przepisów prawa i z "woli" oraz "zasady racjonalnego ustawodawcy" gdy istnieje wyraźny przepis ustawy ustrojowej ustalający, poprzez konstrukcję domniemania prawnego, właściwość zarządu województwa w sprawach nie powierzonych ustawami lub statutem sejmikowi województwa.

Odmienne podejście prowadziłoby do zaprzeczenia mocy obowiązującej tej konstrukcji prawnej i w rezultacie do jej naruszenia.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zarządu Województwa Ł. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ł. z dnia 30 kwietnia 1999 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności Uchwały Zarządu Województwa Ł. w sprawie zatwierdzenia Statutu Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej - uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze (...).