Wyrok NSA z dnia 26 lutego 1999 r., sygn. I SA/Łd 534/97

Gdy podatnik przed dniem 1 stycznia 1997 r. naruszył obowiązki w zakresie prowadzenia ewidencji, dotyczące określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, ale - z uwagi na nieokreślenie wartości nie zaewidencjonowanej sprzedaży w drodze oszacowania - nie mógł być zastosowany przepis art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm. - w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 1997 r./, to brak jest podstaw do zastosowania art. 27 ust. 5 i 6 tej ustawy /w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i o zmianie ustawy karnej skarbowej - Dz.U. nr 137 poz. 640/, chociaż podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał zaniżoną kwotę zobowiązania podatkowego /albo zawyżoną kwotę zwrotu różnicy podatku, zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 21 ust. 1/.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Agaty K. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 1 kwietnia 1997 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec 1995 r. i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego, natomiast w pozostałej części na podstawie art. 27 ust. 1 tej ustawy - skargę oddalił oraz - zgodnie z art. 55 ust. 1 cyt. ustawy - zasądził od Izby Skarbowej na rzecz skarżącej pięćdziesiąt złotych tytułem zwrotu części wpisu sądowego.