Wyrok NSA z dnia 25 lutego 1999 r., sygn. II SA/Łd 1479/96

Zameldowanie posiada funkcję rejestracyjną, a przez to stanowi dowód miejsca pobytu danej osoby pod ściśle określonym adresem, w tym, w lokalu konkretnie oznaczonym.

Zameldowanie to, będące czynnością materialno-techniczną, czy też dokonane w formie decyzji podjętej w trybie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./, musi dotyczyć oznaczonego z imienia i z nazwiska podmiotu oraz miejsca owego zameldowania poprzez wskazanie dokładnego adresu, tj. miejscowości, ulicy, numeru domu i numeru lokalu.

Jeśli zaś tytuł prawny do lokalu osoby potwierdzającej uprawnienia do przebywania w nim wynika z treści prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego, wadliwy jest pogląd uznający, że kwestia numeracji /porządku oznaczenia lokali/ jest czynnością techniczną, należącą do kompetencji zarządcy domu.