Wyrok NSA z dnia 15 października 1999 r., sygn. I SA/Lu 672/98

Przepisy ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie odnoszą się do zasad współżycia społecznego dlatego też zarzut skargi naruszenia art. 5 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny /Dz.U. nr 16 poz. 93 ze zm./ nie może stanowić skutecznej podstawy prawnej do wzruszenia decyzji ostatecznej.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Usługowo-Handlowego "A." Spółka z o. o. w W. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 12 maja 1998 r. (...)

w przedmiocie wymiaru cła - skargę oddala.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 kodeks postępowania administracyjnego z dnia 14 czerwca 1960 r. /t.j. Dz.U. 1980 nr 9 poz. 26 ze zm./ oraz art. 23 ust. 1 i art. 26 ust. 1 ustawy Prawo celne z dnia 28 grudnia 1989 r. /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, Prezes Głównego Urzędu Ceł utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Celnego w T. zawartą w Jednolitym Dokumencie Administracyjnym SAD (...)

z dnia 4 lipca 1996 r.

W uzasadnieniu swojej decyzji Prezes Głównego Urzędu Ceł podał, iż decyzją Dyrektora Urzędu Celnego w T. zawartą w Jednolitym Dokumencie Administracyjnym SAD (...) z dnia 4 lipca 1997 r. dopuszczono do obrotu na polskim obszarze celnym towar celny w postaci: benzyny silnikowej o zawartości ołowiu nie przekraczającą 00,013 g/l o liczbie oktanowej powyżej 95 sprowadzonej z Rosji.