Wyrok NSA z dnia 26 listopada 1998 r., sygn. III SA 1207/97

Art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie jest prostą opozycją art. 22 tejże ustawy. Tak więc samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, iż wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 i innych ustawach, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Muszą być zachowane dalsze cechy, charakteryzujące źródło przychodów oraz istniejących związków przyczynowych pomiędzy ich poniesieniem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu.

Wydatki na artykuły typowo konsumpcyjne, a tym bardziej wycieczkę do Turcji, która, co wynika z pisma biura podróży, nie doszła do skutku, z przyczyn oczywistych nie mogły być zaliczone do służących zwiększeniu przychodów i pomniejszać dochodu do opodatkowania.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 stycznia 1997 r. Urząd Skarbowy W. na podstawie art. 104 Kpa oraz art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3, art. 14 ust. 1 i 2, art. 22-23, art. 26-27 i art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ określił podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 1993 w kwocie 67.383,20 zł.

W uzasadnieniu stwierdzono, iż w toku kontroli i analizy księgi przychodów i rozchodów ustalono zaniżenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu działalności gospodarczej w ogólnej kwocie 146.051,87 zł. Na kwotę tę składają się:

1/ wydatki na zakup środków trwałych w postaci: