Wyrok NSA z dnia 4 września 1998 r., sygn. IV SA 1658/97

Wystąpienie strony z pismem kwestionującym postanowienia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jako członka wspólnoty gruntowej nie nosi cech zarzutu w rozumieniu art. 24 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./

Członek wspólnoty gruntowej nie ma bowiem własnego interesu prawnego do kwestionowania postanowień projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego teren, na którym są położone grunty należące do wspólnoty. Wadliwe zakwalifikowanie pisma strony kwestionującej projekt planu jako zarzutu i podjęcie w związku z tym przez radę gminy uchwały o odrzuceniu zarzutu nie może uzasadniać uwzględnienia skargi na tą uchwałę /stwierdzenia nieważności uchwały/ w szczególności ze względu na to, że rada gminy uznała, iż stronie przysługują silniejsze uprawnienia, tj. prawo do wniesienia zarzutu a nie do wniesienia protestu, który może wnieść każdy, bez względu na to, czy legitymuje się interesem prawnym w kwestionowaniu postanowień projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.