Wyrok NSA z dnia 20 maja 1998 r., sygn. I SA/Lu 373-374/97

1. Wykazana w fakturze data jej wystawienia jest wiążąca zarówno dla podatnika wystawiającego fakturę, jak i dla nabywcy, czyli podatnika otrzymującego tę fakturę, bowiem od tej daty dla tych podatników ustawa przewiduje określone skutki prawne.

Skoro więc z przedmiotowej faktury wynika, że została wystawiona w dniu 1 lutego 1994 r., to logicznym wydaje się rozumowanie, że nie mogła być doręczona przed upływem tej daty. Nie przeczy powyższemu poglądowi fakt, że wystawca tej faktury zaewidencjonował ją w swojej dokumentacji podatkowej w styczniu 1994 r., jak również to, że towar z tej faktury został odebrany i zapłata zań nastąpiła 28 stycznia 1994 r.

2. Wbrew treści art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ obowiązującej od 16 stycznia 1995 r. /zmiana: Dz.U. 1994 nr 132 poz. 670/ i stwierdzającej, iż "urząd skarbowy ustali" zobowiązanie podatkowe, Izba Skarbowa określiła je, nie precyzując wszystkich przepisów odnoszących się do ustawowego zwrotu użytego w ww. art. 10 ust. 2. Okoliczność, że w podatku od towarów i usług zobowiązanie podatkowe realizowane jest przez samoobliczenie na podstawie przepisów ustawy, nie może unicestwiać szczegółowego wskazania zawartego w cytowanym art. 10 ust. 2. Poprzez błędną wykładnię zmieniony został termin płatności podatku, bowiem w przypadku zastosowania właściwej interpretacji tego przepisu wydanie decyzji wymiarowej w zakresie tego podatku powoduje powstanie zobowiązania podatkowego z chwilą doręczenia decyzji konkretyzującej obowiązek podatkowy stosownie do obowiązującego w chwili orzekania art. 5 ust. 1 ustawy z 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych.