Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 20 listopada 1998 r., sygn. I SA/Gd 527/97

1. Zaniechanie inwestycji - w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ - dotyczy także rezygnacji z inwestycji już na etapie wstępnych prac badawczych, dotyczących konkretnego obiektu. O ile zaś inwestycja byłaby kontynuowana, to wartość opinii zwiększałaby wartość początkową środka trwałego.

2. Bezsprzecznie telefon komórkowy był zdatny do przewidywanego z jego przeznaczeniem użytkowania jedynie z kartą aktywacyjną i jako taki był urządzeniem o wartości początkowej równej cenie nabycia aparatu z aktywacją, a okresie normalnego używania przekraczającym 1 rok. To, że po upływie 9 miesięcy spółka zdecydowała sprzedać aparat i kupić inny model, nie ma znaczenia dla traktowania pierwotnego zakupu jako zakupu środka trwałego podlegającego ewidencji.

3. Wydatki związane z wypłacaniem wynagrodzenia w istocie samemu sobie za czynności dyrektora zarządu, które i tak musiałyby być wykonane przez skarżącego w jednoosobowej spółce z o.o., której był jedynym udziałowcem, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu.

4. Izba Skarbowa uznała za koszt uzyskania przychodu kwotę 500 zł z tytułu zakupu i remontu samochodu osobowego Fiat 126p, który spółka sprzedała swemu dyrektorowi za ww. kwotę. Spółka zakupiła samochód za cenę 400 zł, poniosła koszty remontu w kwocie 4.638,94 zł, aby uzyskać przychód w kwocie 500 zł. Takie działanie spółki w sposób oczywisty nie może być uznane za prowadzone racjonalnie i celowo dla uzyskania przychodu, a służą wyłącznie uzyskaniu nienależnych korzyści kosztem Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Pierwszy Urząd Skarbowy w T. dnia 22 listopada 1996 r. wydał decyzję, w której określił należny od Spółki z o.o. "A." w T. podatek dochodowy od osób prawnych za 1995 r. w wysokości wyższej od zeznanej o kwotę 95.472,00 zł.

Organ podatkowy pierwszej instancji zakwestionował koszty uzyskania przychodu Spółki jako nie mające związku z przychodem danego roku następujące wydatki:

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00