Wyrok NSA z dnia 24 lipca 1998 r., sygn. I SA/Gd 1604/96

Zgodnie z zasadą in dubio pro tributario, stosowaną w myśl art. 6 i art. 7 przepisów konstytucyjnych obowiązujących w 1994 r., wątpliwości dotyczące wykładni przepisów podatkowych nie powinny być interpretowane na niekorzyść podatnika.

UZASADNIENIE

Skarżący - Antoni i Iwona I. złożyli w dniu 21 kwietnia 1995 r. zeznania o wspólnych dochodach małżonków uzyskanych w 1994 roku, w którym to od dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym odliczyli wydatki mieszkaniowe pozostałe do odliczenia z tytułu nabycia w 1993 r. własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego zwiększone o spłatę pożyczki zaciągniętej w 1992 r. z zakładowego funduszu mieszkaniowego.

Decyzją z dnia 19 marca 1996 r. Urząd Skarbowy ustalił wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1994 r. w wysokości 1.024,80 zł, w całości do zapłaty Urząd nie uwzględnił bowiem odliczenia spłaty pożyczki nie wykazanej w zeznaniu podatkowym w roku jej pobrania.