Wyrok NSA z dnia 27 listopada 1997 r., sygn. II SA/Wr 857/97

W świetle art. 18 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ i art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury /Dz.U. nr 10 poz. 48 ze zm./ uzgodnienie projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków nie wymaga wyrażenia przez ten organ zgody w formie decyzji lub postanowienia, wydawanych w trybie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Uzgodnienie to następuje w formie oświadczenia wymienionego organu, wyrażającego aprobatę dla treści projektowanego planu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Wojewody (...) na uchwałę nr XXXVIII/309/97 Rady Miejskiej D. z dnia 19 kwietnia 1997 r. w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego centrum staromiejskiego i na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.

UZASADNIENIE

Uchwałą nr XVII/115/95 z dnia 25 września 1995 r. Rada Miejska D., dokonując oceny skutków zmian w zagospodarowaniu przestrzennym i analizy wniosków w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, postanowiła przystąpić do sporządzenia zmiany miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego i miejscowych planów szczegółowych zagospodarowania przestrzennego obszaru "Centrum". Przedmiotem przewidywanej zmiany miało być wyznaczenie terenu pod nową stację transformatorowo-rozdzielczą w obrębie centrum staromiejskiego.