Wyrok NSA z dnia 17 października 1997 r., sygn. I SA 196/97

oddala skargę w przedmiocie zwolnienia osobnej kwatery stałej.

UZASADNIENIE

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługiwała na jej uwzględnienie, aczkolwiek skarżący trafnie wywodzi, że w wyroku z dnia 25 sierpnia 1995 r. I SA 777/94 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż w sytuacji gdy skarżący wystąpił ze spółdzielni mieszkaniowej i zwrócił zaliczkową pomoc finansową w przyznanej wysokości. trudno jest przyjąć, że "skorzystał" on z pomocy finansowej z funduszu mieszkaniowego w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych /Dz.U. 1992 nr 5 poz. 19/. Pod rządem powołanych w wymienionym wyroku obowiązujących wówczas przepisów ustawy z dnia 20 maja 1976 r. bowiem brak było - w ocenie składu orzekającego tego Sądu - dostatecznych przesłanek do nakazania skarżącemu zwolnienia kwatery stałej. Również fakt, że syn skarżącego uzyskał, po rezygnacji ojca, członkostwo w Spółdzielczym Zrzeszeniu Budowy Domków Jednorodzinnych ,,Bemowo-Babice" (...) nie mógł mieć wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy, skoro kwestia członkostwa jest wewnętrzną rzeczą spółdzielni mieszkaniowej, a skierowania do spółdzielni żołnierzy zawodowych przez organy wojskowe odbywać się mogły - jak można było sądzić - na podstawie stosownych porozumień /umów/ i w drodze tego rodzaju porozumień /umów/ powinny być załatwiane sprawy rezygnacji z członkostwa. Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny uchylając decyzję Dowódcy Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia MON oraz decyzję Szefa Służby Zakwaterowania i Budownictwa Garnizonu Stołecznego jednoznacznie w uzasadnieniu wyroku z dnia 26 sierpnia 1995 r. przesądził, iż wyżej wymienione decyzje organów obu instancji zostały wydane z naruszeniem art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy o zakwaterowaniu sił zbrojnych.