Wyrok NSA z dnia 25 marca 1997 r., sygn. I SA 932/95

Wycofanie przez prokuratora sprzeciwu po wszczęciu postępowania z urzędu przez organ na zasadzie art. 157 par. 2 w związku z art. 186 Kpa nie może być uznane przez ten organ za podstawę do umorzenia na podstawie art. 105 Kpa postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Obywatelskiego Komitetu Budowy Szpitala (...) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...) z dnia 12 maja 1995 r. w przedmiocie umorzenia postępowania i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 oraz art. 208 Kpa w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta miasta (...), a także zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego dziesięć złotych tytułem wpisu od skargi; na podstawie art. 207 par. 5 Kpa w związku z art. 68 powyższej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oddalił skargę Mieczysława i Lucyny Ch., Alicji N. i Ireny K.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 maja 1990 r. nr WG-III-8324b/10572/90/3000 Kierownik Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu (...) ustanowił prawo użytkowania wieczystego gruntu o powierzchni 33.501 m2, położonego w W. przy ul. W., na rzecz Obywatelskiego Komitetu Budowy Szpitala (...).

Decyzję tę zakwestionował sprzeciwem z dnia 21 kwietnia 1993 r. na zasadzie art. 184 Kpa Prokurator Rejonowy (...), zarzucając jej rażące naruszenie art. 89 ust. 2 /obecnie art. 82 ust. 2/ ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/, ponieważ decyzję wydano przed rozpoznaniem wniosków poprzednich właścicieli o oddanie im gruntów w użytkowanie wieczyste, a także naruszenie art. 21 /obecnie 20/ tej ustawy, ponieważ w decyzji pominięto fakt znajdowania się na nieruchomości budynków mieszkalnych, w których mieszkają dawni właściciele nieruchomości, a budynki nie zostały przejęte na własność Skarbu Państwa. W związku z tym Prokurator Rejonowy wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji, w uzasadnieniu zaś podał, że w budynku przy ul. B. nr 4 mieszka Jan Ch. z żoną i wnukiem. Jest on następcą prawnym byłego właściciela tej nieruchomości na mocy aktu notarialnego z dnia 11 lutego 1949 r. i w tym samym roku złożył wniosek o przyznanie mu prawa do gruntu na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy; wniosek nie został dotychczas rozpoznany.