Wyrok NSA z dnia 26 listopada 1997 r., sygn. SA/Sz 40/97

Dla określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości bez znaczenia pozostaje okoliczność, czy i jakiej wysokości dochody przynosi podatnikowi opodatkowana nieruchomość.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Stanisławy i Czesława K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sz. z dnia 28 listopada 1996 r. (...) w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości za 1996 - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Decyzją z 21.06.1996 r., (...), wydaną na podstawie art. 6 ust. 7 i art. 3 w zw. z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, Burmistrz Miasta i Gminy G. określił na kwotę 31.217,10 zł Stanisławie i Czesławowi małżonkom K. należny za 1996 r. podatek od położonej w G. nieruchomości w postaci zabudowanej działki gruntu nr 59 w obrębie ewidencyjnym 6. W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że opisana nieruchomość, której ww. podatnicy są właścicielami, wniesiona została do spółki cywilnej powstałej 11.04.1994 r. pod nazwą "Kaflarnia G.". Na wchodzącym w skład tej nieruchomości gruncie posadowione są zabudowania, z których tylko jedno, zajmujące 462 m2 przyziemia, jest w części wykorzystywane na cele mieszkalne, a w pozostałej części na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Uznając, że z ogólnej powierzchni gruntu na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej wykorzystywana jest część o powierzchni 13.749 m2, zaś część o powierzchni 462 m2 służy celom mieszkalnym oraz, że z ogólnej powierzchni budynków na cele mieszkaniowe wykorzystywana jest jedynie powierzchnia 152 m2, zaś na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej część budynków o powierzchni 3.685 m2, zawarto w uzasadnieniu tej decyzji wyliczenie podatku z zastosowaniem odpowiednich stawek przynależnych do poszczególnych kategorii gruntu i budynków ze względu na sposób ich wykorzystywania.