Wyrok NSA z dnia 30 stycznia 1997 r., sygn. I SA/Kr 1074/96

Artykuł 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ może mieć zastosowanie do opłaty skarbowej od umów sprzedaży wierzytelności, dopiero gdy we właściwym trybie zostanie potwierdzony nienależny charakter tej opłaty. Tryb ten jest zaś uregulowany w wydanym na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o opłacie skarbowej zarządzeniu z dnia 21 lipca 1989 r. w sprawie sposobu pobierania, uiszczania i zwrotu opłaty skarbowej oraz sposobu pobierania tej opłaty /M.P. nr 25 poz. 193 ze zm./. Z przepisów rozdziału 2 tego zarządzenia wynika, że gdy opłata skarbowa została uiszczona na rachunek właściwego urzędu skarbowego, to zobowiązany /osoba upoważniona/ przesyła oryginał lub kopię umowy temu organowi. Z kolei urząd skarbowy wydaje decyzję w sprawie wymiaru tej opłaty. W rozpoznawanej sprawie postępowanie w sprawie wymiaru opłaty skarbowej zostało tylko wszczęte. O nienależnym charakterze tej opłaty można będzie więc mówić dopiero wówczas, gdy to postępowanie zostanie zakończone.