Wyrok NSA z dnia 3 listopada 1997 r., sygn. I SA/Ka 1284/97

Wspólnikom spółki cywilnej przysługuje prawo do odliczenia od dochodu darowizny dokonanej z majątku spółki na cele przewidziane w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ proporcjonalnie do ich udziału w zyskach spółki /art. 867 par. 1 Kc/.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Marka M. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 6 czerwca 1997 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym za 1993 r. na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ust. 2 pkt 1 i 3 oraz art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję, a także zasądził od Izby Skarbowej na rzecz skarżącego dwieście siedemdziesiąt złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Pierwszy Urząd Skarbowy w B.-B. decyzją z dnia 14 listopada 1996 r. /nr PDOP-730/102/96/ określił zobowiązanie podatkowe Marka M. - wspólnika spółki cywilnej "D." w B.-B. w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1993 r. w wysokości 50.374,00 zł /po denominacji/, po uznaniu za dowód prowadzonych przez spółkę ksiąg handlowych nieuznaniu za dowód zeznania podatkowego z powodu wykazania w nim wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, związanych m.in. z prowizją przekazaną na rzecz Jerzego H. z Wielkiej Brytanii, który świadczył usługi faktoringowe na rzecz spółki.

W odwołaniu od powyższej decyzji podatnik podniósł jeden tylko zarzut, dotyczący bezzasadnej odmowy zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji wypłaconej Jerzemu H.

Izba Skarbowa w (...) w toku postępowania odwoławczego przeprowadziła postępowanie mające na celu wyjaśnienie wątpliwości związanych z wypłatą prowizji w latach 1992 - 1993 po ustaleniu, że płatności dokonane przez spółkę "D." znajdowały odzwierciedlenie w księgach handlowych Jerzego H., przyjęła, że mimo braku formalnie prawidłowych dowodów księgowych wydatki powyższe podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Zwróciła jednak uwagę na to, że akta podatkowe zawierają kserokopie dowodów dokonania w 1993 r. przez spółkę darowizn na łączną sumę 87.269.800 zł /przed denominacją/, przy czym w zeznaniach o osiągniętym dochodzie wspólnicy /w tym Marek M./ wykazali dokonanie darowizn w wysokości 43.634.900 zł każdy /tj. po 1/2 kwoty 87.269.800 zł/. Na podstawie art. 1 i 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/ Izba Skarbowa wyjaśniła, że spółka cywilna nie jest podmiotem podatkowym w podatku dochodowym /podmiotami tymi są jej wspólnicy/ dochody z udziału w tej spółce opodatkowuje się osobno u każdej osoby w stosunku do jej udziału. W związku z tak ukształtowaną pozycją spółki jej wspólników wyraziła pogląd, że w razie zawarcia umowy darowizny pomiędzy spółką cywilną jako darczyńcą a innym podmiotem prawa wspólnikom spółki cywilnej nie przysługuje prawo odliczenia kwoty przekazanej przez spółkę darowizny na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od osiągniętych dochodów, ponieważ stroną umowy darowizny jest spółka cywilna, a nie jej wspólnik. Uznała w konsekwencji, iż wykazanie przez Marka M. w zeznaniu rocznym o dochodzie osiągniętym w 1993 r. darowizny w kwocie 43.634.900 zł jako podlegającej odliczeniu od dochodu do opodatkowania było nieprawidłowe, gdyż darczyńcą była spółka, a nie jej wspólnicy. Na tej podstawie - po uprzednim przedstawieniu tego faktu pełnomocnikom podatnika wezwaniu do złożenia wyjaśnień - decyzją z dnia 6 czerwca 1997 r. /nr PD II-82/1-203/96/ Izba Skarbowa nie uznała jako dowodu zeznania złożonego przez podatnika /art. 168 Kpa/, uchyliła w całości decyzję organu instancji określiła należny podatek dochodowy za 1993 r. na 35.423,20 zł, to jest bez uwzględnienia darowizn wykazanych w zeznaniu.