Wyrok NSA z dnia 26 stycznia 1996 r., sygn. SA/Wr 614/95

1. Gdy kolejna pożyczka jest o wiele mniejsza od udzielonych wcześniej, ograniczeniem możliwości wymierzenia opłaty skarbowej w nadmiernej wysokości nie powinno być 15 procent podstawy jej obliczenia bowiem przewidziane to zostało w art. 9 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ jako ograniczenie dla Ministra Finansów przy ustalaniu w drodze rozporządzenia na podstawie art. 11 wysokości stawek, ale dwa procent określonym w par. 68 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./ jako podstawowa maksymalna stawka tej opłaty od umowy pożyczki.