Wyrok NSA z dnia 23 sierpnia 1996 r., sygn. III SA 917/95

1. Bank prowadzący działalność gospodarczą, polegającą na gromadzeniu środków pieniężnych, udzielaniu kredytów i pożyczek oraz przeprowadzaniu rozliczeń pieniężnych, jest podatnikiem podatku od nieruchomości, obliczanego według stawki przewidzianej dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej bez względu na to, czy posiadane przez ten bank grunty są faktycznie wykorzystywane /art. 5 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

2. Decyzja określająca na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ podatek od nieruchomości, wydana przed upływem ustawowego terminu do uiszczenia tego podatku /art. 6 ust. 8 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych/, jest decyzją wydaną bez podstawy prawnej /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.