Wyrok NSA z dnia 27 lutego 1996 r., sygn. I SA 1296/95

1. Ustawa z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców /Dz.U. 1933 nr 24 poz. 202 ze zm./ nie wymienia przesłanek udzielenia zezwoleń, co oznacza że organ orzekający działa na zasadzie uznania administracyjnego. Dotyczy to również banku jako wierzyciela hipotecznego.

2. Środkiem odwoławczym w rozumieniu art. 34 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest również wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, o którym mowa w art. 127 par. 3 i 4 Kpa, i dopiero po skorzystaniu z przewidzianej w tych przepisach możliwości zwrócenia się do organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

oddala skargę.

UZASADNIENIE

Minister Spraw Wewnętrznych decyzją z dnia 15 września 1995 r. na podstawie art. 1 ust. 1 i art. 3 ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców /Dz.U. 1933 nr 24 poz. 202 ze zm./ w związku z par. 1 pkt 5h rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1990 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych /Dz.U. nr 49 poz. 287/ odmówił Spółce Akcyjnej "Bank A. w Polsce" udzielenia zezwolenia na nabycie - na zasadzie przeniesienia prawa wieczystego użytkowania - nieruchomości jako wierzytelności hipotecznych. Nieruchomość, położona w G., składa się z działki o powierzchni 1 ha 59 arów, stanowiącej własność Skarbu Państwa, której wieczystym użytkownikiem i właścicielem budynków oraz innych urządzeń wzniesionych na gruncie są Zakłady Techniczno-Handlowe A. Sp. z o.o. z siedzibą w G.