Wyrok NSA z dnia 19 czerwca 1996 r., sygn. SA/Sz 2231/95

1. Oddanie rzeczy w nieodpłatne używanie na podstawie umowy użyczenia bądź umowy użytkowania stanowi - w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ - nieodpłatne świadczenie dla podmiotu przejmującego rzecz do używania. Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy wartość tego świadczenia stanowi przychód używającego dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

2. Zawarte w art. 12 ust. 3 umowy między Rządem Polskim a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Sztokholmie dnia 5 czerwca 1975 r. /Dz.U. 1977 nr 13 poz. 51/ postanowienie iż "należnościami licencyjnymi" są m.in. również należności za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej /know-how/ uzasadniało przyjęcie, że wypłacone szwedzkiej firmie należności za przeprowadzenie szkolenia prokurenta Spółki w zakresie marketingu i nauki sprzedaży powinny być zakwalifikowane jako należności licencyjne. Przytoczona bowiem definicja "należności licencyjnej" obejmuje nie tylko opłaty wynikające z umów licencyjnych sensu stricto, ale także opłaty za udostępnienie know-how tj. informacji technologii lub doświadczeń związanych z jakimś procesem produkcji lub przedsięwzięciem gospodarczym.