Postanowienie NSA z dnia 11 lipca 1996 r., sygn. II SA/Łd 923/96

Udzielenie rekomendacji, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./, następuje w ramach funkcji administracji publicznej zleconych właściwym stowarzyszeniom; rekomendacja jest przejawem współuczestnictwa w wydawaniu decyzji /art. 106 par. 1 Kpa/, a więc i odmowa wydania rekomendacji powinna nastąpić w formie postanowienia.

Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę Franciszka S. na pismo Ogólnopolskiego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w W. z dnia 18 marca 1996 r. w przedmiocie odmowy udzielenia rekomendacji.

UZASADNIENIE

Franciszek S. zaskarżył do sądu administracyjnego "decyzję" zawartą w piśmie Zarządu Głównego Ogólnopolskiego Związku Żołnierzy Armii Krajowej z dnia 18 marca 1996 r. (...), w którym poinformowano go o niemożności pozytywnego załatwienia jego wniosku z powodu braku wymaganych przepisami wiarygodnych oświadczeń świadków. Nadesłane oświadczenia w liczbie 5 nie spełniają ustalonych w ustawie kombatanckiej wymagań. Do poparcia wniosku wystarczy 2 świadków, ale ich oświadczenia muszą spełniać określone warunki: muszą być wystawione przez osoby, które razem z osobą występującą o przyznanie uprawnień kombatanckich działały w tej samej formacji, w tym samym czasie i miejscu oraz same mają już uprawnienia kombatanckie. Do tych oświadczeń muszą być dołączone kserokopie zaświadczeń /legitymacji/ kombatanckich osób składających te oświadczenia. W piśmie zaznaczono, że o warunkach tych poinformowano Franciszka S. w piśmie Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 26 czerwca 1995 r. Z chwilą gdy Franciszek S. uzyska oświadczenia świadków odpowiadające tym warunkom, załatwienie uprawnień nie powinno napotkać trudności.