Wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 1996 r., sygn. SA/Kr 2871/95

Ryzyko wyboru banku dla rozliczeń podatków obciąża podatnika.

Do zapłaty podatku nie wystarczy przekazanie przez dłużnika środków pieniężnych pośrednikowi /bankowi/, lecz również konieczne jest otrzymanie tych środków przez wierzyciela.

skargę oddala.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w T. z dnia 19 kwietnia 1995 r., którą spółce cywilnej o nazwie Ślusarstwo produkcyjne E. D. i B. D. określono podatek od towarów i usług w kwocie 22.622.000 zł /po denominacji 2.262,20 zł/. W uzasadnieniu podano, że spółka wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 26 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym nie wpłaciła powyższej kwoty na rachunek urzędu skarbowego. Bank Spółdzielczy wprawdzie obciążył rachunek spółki, lecz nie uznał rachunku urzędu skarbowego, do wpłaty podatku zatem nie doszło. Decyzję Izby Skarbowej w T. z dnia 20 listopada 1995 r. Spółka zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W skardze podniosła, że zgodnie z art. 26 ust. 2a i 2b ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zobowiązana była dokonać zapłaty podatku w formie bankowych rozliczeń bezgotówkowych. Dlatego wpłaciła gotówkę na własny rachunek i wystawiła polecenie przelewu, lecz bank nie przelał środków pieniężnych na rachunek Urzędu Skarbowego. Aktualnie bank znajduje się w upadłości, a spółka po zgłoszeniu wierzytelności sędziemu komisarzowi oczekuje na przekazanie środków pieniężnych na rachunek Urzędu Skarbowego. Z tego względu nie powinna zostać zobowiązana do uiszczenia podatku po raz drugi.