Wyrok NSA z dnia 16 października 1996 r., sygn. SA/Ka 1945/95

Instytucja z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie może spełniać funkcji sankcji, a jej celem jest złagodzenie skutków finansowych powstania zaległości podatkowych czy innych należności w szczególnych przypadkach gospodarczo i społecznie uzasadnionych.

Trzeba inaczej oceniać sprawę umorzenia nadmiernie pobranej dotacji, gdy została ona wykorzystana wbrew prawu na inne cele, a inaczej, gdy cele podlegały dotowaniu, a uchybienia w rozliczeniu dotacji mają charakter formalny.

uchyla zaskarżoną decyzję.

UZASADNIENIE

Spółdzielnia Mieszkaniowa P w Cz., której Pierwszy Urząd Skarbowy w Cz. decyzją z 21 lutego 1995 r. ustalił zobowiązanie z tytułu nadmiernie pobranej dotacji budżetowej za rok 1992 w wysokości 400.000.000 st. zł wraz z odsetkami, złożyła wniosek o umorzenie tej należności na podstawie art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych. Na jego uzasadnienie podała, że do nieprawidłowości w rozliczeniu dotacji doszło na skutek mało precyzyjnych przepisów, a nie w wyniku umyślnego działania Spółdzielni. Podkreśliła, że środki z dotacji uzyskanej w 1992 r. zostały w roku następnym wykorzystane na cele określone w par. 1 pkt 2 lit. "b" rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 24 czerwca 1992 r. Tym samym nie nastąpił żaden uszczerbek w budżecie państwa, gdyż kwota zwrócona w wyniku rozliczenia 1992 r. zostałaby uzyskana przez Spółdzielnię ponownie w 1993 r. Wydatkowanie tej kwoty związane było przy tym z akceptowanym przez Urząd Wojewódzki i pomyślnie realizowanym programem pełnego opomiarowania zasobów, mającego za cel wyeliminowanie dotacji do kosztów ogrzewania. Ponadto Spółdzielnia przedstawiła swą trudną sytuację finansową, wynikającą z zadłużenia wewnętrznego oraz zadłużenia wobec Banku PKO i niemożności wypracowania zysku.