Wyrok NSA z dnia 30 czerwca 1995 r., sygn. III SA 35/95

W 1992 r. z woli ustawodawcy wartość umorzonych kredytów nie była zaliczona do przychodów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./.

UZASADNIENIE

Urząd Skarbowy w S. decyzją z dnia 26 września 1994 r. wydaną na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /tj. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ określił spółce z o.o. podatek dochodowy od osób prawnych za 1992 r. w kwocie 1.242.096.000 zł. W motywach tego rozstrzygnięcia podano, że w zeznaniu podatkowym za 1992 r. spółka zaniżyła dochód o 225 mln zł i podatek o 90 mln zł. Spółka z zaciągniętego w 1990 r. w Urzędzie Rejonowym w S. kredytu w wysokości 450 mln zł spłaciła 225 mln zł, pozostałą zaś część w kwocie 225 mln zł umorzono w grudniu 1992 r. W związku z powyższym, kwota umorzonego kredytu powinna powiększyć przychody spółki i w konsekwencji również podatek. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (...) /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ przedmiotem opodatkowania jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Umorzony kredyt jest więc przychodem. Skoro spółka nie wliczyła umorzonego kredytu do przychodów - należało skorygować przychód za 1992 r. i w konsekwencji również podatek z 1.152.096.000 zł na 1.242.096.000 zł. Pogląd spółki, jakoby przepisy powołanej ustawy w brzmieniu obowiązującym w 1992 r. nie dawały podstawy do zwolnienia kwoty umorzonego kredytu od przychodów - organ I instancji uznał za bezpodstawny.