Wyrok NSA z dnia 12 maja 1995 r., sygn. III SA 1282/94

Utrata mocy obowiązującej przez ustawę z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń /Dz.U. 1991 nr 1 poz. 1/ nie pozbawiła podatników możliwości ubiegania się o wydanie decyzji, o której mowa w art. 8 ust. 6 tej ustawy w odniesieniu do okresu, w którym wystąpił obowiązek podatkowy w tym podatku.

oddala skargę.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Minister Finansów utrzymał w mocy decyzję Izby Skarbowej z 24.6.1994 r., którą odmówiono Spółdzielni "R" uznania za spełniony w 1993 r. warunku terminowego regulowania zobowiązań wobec budżetu, o którym mowa w art. 8 ust. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń /Dz.U. 1991 nr 1 poz. 1 ze zm./. W uzasadnieniach obu decyzji wskazano, że Spółdzielnia, na skutek stosowania niewłaściwych stawek VAT, doprowadziła do zaniżenia należnego podatku za 4 ostatnie miesiące 1993 r., regulując zobowiązania z opóźnieniem wynoszącym od 72 do 162 dni. Było to wynikiem nieznajomości przepisów przez osoby odpowiedzialne za naliczenie tego podatku.