Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 1995 r., sygn. IV SA 1600/93

1. Przepis art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 6 ze zm./ uprawnia jedynie właściwe organy do ustalania w drodze decyzji rodzajów i ilości substancji zanieczyszczających dopuszczonych do wprowadzenia do powietrza i nie może być podstawą nałożenia obowiązków stosowania urządzeń ochronnych o określonej skuteczności.

2. Przepis par. 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem /Dz.U. nr 15 poz. 92/ ustalający, że w decyzji o dopuszczalnej emisji mogą być nałożone obowiązki wynikające z potrzeb ochrony powietrza przed zanieczyszczeniami wydany został z przekroczeniem granic delegacji ustawowej, zawartej w art. 29 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 6 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 1994 r. sprawy ze skargi Zakładów Azotowych w T.M. S.A. na decyzję Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 26 maja 1993 r. nr BOA-I-E-46/91/93/ds w przedmiocie ustalenia dopuszczalnej emisji zanieczyszczeń do powietrza

1/ stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej przez nią w mocy decyzji organu I instancji,

2/ zasądził od Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa na rzecz Zakładów Azotowych w T. M. S.A. 300 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzją z dnia 26 maja 1993 r. znak BOA-I-E/46/91/93/ds Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, działając na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 6 ze zm./, par. 2, 3,4 i 5 rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem /Dz.U. nr 15 poz. 92/ oraz art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa, utrzymał w mocy zakwestionowaną w odwołaniu Zakładów Azotowych w T. M. S.A. decyzję Wojewody w T. z dnia 18 grudnia 1992 r. nr OS.VII.1-3/7641/52/91/92, którą to decyzją ustalono dla Zakładów Azotowych rodzaje i ilości zanieczyszczeń dopuszczonych do wprowadzania do powietrza oraz nałożono obowiązki wynikające z potrzeb ochrony powietrza.