Wyrok NSA z dnia 14 lipca 1995 r., sygn. SA/Rz 144/94

1. Analiza treści par. 40b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176; zm. Dz.U. nr 59 poz. 272 i Dz.U. nr 134 poz. 652/ dodanego rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1993 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 134 poz. 652/ i art. 48 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50; zm. Dz.U. nr 28 poz. 127 i Dz.U. nr 129 poz. 599/ w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 9 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 129 poz. 599/ prowadzi do przekonania o sprzeczności par. 40b rozporządzenia z dnia 12 maja 1993 r. z art. 48 ustawy o podatku od towarów i usług polegającej na braku upoważnienia ustawowego do ustanowienia przez Ministra Finansów kwestionowanego przepisu par. 40b rozporządzenia z dnia 12 maja 1993 r.

2. Gdyby nawet przyjąć, że art. 23 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 9 grudnia 1993 r. zawierał upoważnienie dla Ministra Finansów do uregulowania tej sprawy, to i tak par. 40b musiałby zostać uznany za wydany z przekroczeniem tego upoważnienia oraz za niezgodny z art. 48 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem upoważnienie ograniczone zostało tylko do określenia przypadków nabycia towarów lub usług uprawniających do obniżenia podatku należnego lub zwrotu różnicy podatku, a art. 48 ustawy nie zakreślał podatnikowi terminu, w którym powinien powiadomić właściwy urząd skarbowy o łącznej kwocie podatku naliczonego.

Z tych względów zaistniałby stan sprzeczności par. 40b rozporządzenia z ustawą o podatku od towarów i usług, bowiem brak upoważnienia zachodzi wówczas, gdy upoważnienie takie istniało, ale został przekroczony jego zakres, oraz wówczas, gdy przepis aktu wykonawczego nie jest zgodny z aktem ustawodawczym.