Wyrok NSA z dnia 2 lutego 1995 r., sygn. SA/Ł 738/94

1. Różnica między art. 5 ust. 1 i art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ jest jednoznaczna i istotna, także ze względu na skutki prawne zawartych w nich unormowań.

2. Przyjęcie poglądu, iż w pojęciu "decyzja ustalająca" mieści się również zakres pojęcia "decyzja określająca" - na gruncie art. 29 ustawy o zobowiązaniach podatkowych - zaprzecza jednocześnie różnicy między unormowaniami art. 5 ust. 1 i art. 5 ust. 3 tejże ustawy.

UZASADNIENIE

W zeznaniu podatkowym za rok 1992 państwo B. powołując się na odliczenie wydatków mieszkaniowych przeznaczonych na zakup lokalu mieszkalnego od Gminy Ł. w kwocie 175.000.000 zł wykazali /zgłosili/ nadpłatę podatku w kwocie uiszczonych zaliczek - tj. 32.833.400 zł. W związku z powyższym w dniu 12 marca 1993 r. Urząd Skarbowy w Ł. wydał decyzję o sentencji: "ustala się podatek dochodowy za 1992 r. w kwocie 37.540.000 zł".

W jej uzasadnieniu podniesiono niezasadność sugerowanych odliczeń wydatków mieszkaniowych, a to wobec niezrealizowania wymogów z art. 26 ust. 1 pkt 1 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. W rezultacie tejże decyzji państwu B. nie tylko odmówiono zwrotu nadpłaconego przez całość zaliczek podatku, ale i wykazano niedopłatę - przypis na kwotę 4.707.000 zł.

Na skutek odwołania stron zastąpionych przez pełnomocnika - adwokata - tenże Urząd Skarbowy w Ł. decyzją z dnia 22 czerwca 1993 r., po przeprowadzeniu dodatkowego postępowania na podstawie art. 132 par. 1 Kpa uchylił w całości zaskarżoną decyzję.