Wyrok NSA z dnia 6 grudnia 1995 r., sygn. SA/Bk 850/95

1. Art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie stanowi samoistnej podstawy odpowiedzialności osób trzecich za zaległe zobowiązania podatkowe podatnika.

2. Odpowiedzialność podatkowa osób trzecich powinna wynikać z ustawy, nie można zaś jej dorozumiewać.

UZASADNIENIE

Urząd Skarbowy w B. decyzją z dnia 4 stycznia 1995 roku, powołując przepisy art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ orzekł o odpowiedzialności Z. P. Spółki z o.o. w B. za zaległości podatkowe zlikwidowanego P.P.Z.P. w B. z tytułu nie uiszczonych podatków za miesiąc wrzesień 1994 r. tj. podatku od towarów i usług w kwocie 5.454.748.000 zł i podatku akcyzowego w kwocie 5.404.827.000 zł. W uzasadnieniu wskazano, że P.P.Z.P. zostały postawione w stan likwidacji decyzją Wojewody z dnia 24 sierpnia 1994 r. Likwidacja Przedsiębiorstwa została zakończona 30 września 1994 r. Dnia 4 października 1994 r. została zawarta pomiędzy Wojewodą a Spółką z o.o. Z.P. w B. umowa, która stanowi iż P.P.Z.P. zostają oddane do odpłatnego korzystania i pobierania pożytków Spółce z o.o. w rozumieniu przepisów art. 55 Kc, który to pod pojęciem "przedsiębiorstwo" obejmuje wszystkie składniki materialne i niematerialne przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, a w tym też i zobowiązania. Również par. 6 umowy Spółki z dnia 3 lutego 1993 r. stanowi, iż "celem Spółki jest przejęcie całości przedsiębiorstwa P.P.Z.P. w rozumieniu art. 55 Kc i prowadzenie działalności gospodarczej w tym samym zakresie".