Wyrok NSA z dnia 6 kwietnia 1994 r., sygn. III SA 1316/93

1. Art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ nie zawiera listy wypadków, które z punktu widzenia społecznego lub gospodarczego obligowałyby organy podatkowe do umorzenia zaległości podatkowych. Oznacza to, iż rozstrzygnięcia w sprawach umorzeń pozostawione zostały uznaniu tych organów i to uznaniu pełnemu. Zatem do organów administracji, a nie do Sądu należy wybór jednego z możliwych sposobów rozstrzygnięcia sprawy. Nie oznacza to oczywiście dowolności decyzji. Ponieważ chodzi o odstępstwo od realizacji zasady powszechności opodatkowania powinny to być powody na tyle istotne, aby zdecydowanie wyróżniały sytuację podatnika w porównaniu z innymi, na których spoczywają podobne obowiązki podatkowe.