Wyrok NSA z dnia 30 marca 1994 r., sygn. II SA 227/93

Dokumenty wymienione w par. 3 ust. 1, par. 4 i par. 5 ust. 1 /dotyczącym głównie tzw. składaków/ rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 29 grudnia 1983 r. w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów /Dz.U. 1984 nr 1 poz. 2 ze zm./ muszą być zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy /tzn. prawdziwe/ i sporządzone przez powołane do tego organy lub osoby.

Nie może być uznane za dopełnienie warunków określonych w omawianych przepisach przedstawienie jako dowodu własności pojazdu umowy kupna-sprzedaży pojazdu lub jego zespołów, albo rachunku lub faktury z potwierdzeniem zapłaty, sporządzonych przez sprzedawcę posługującego się fikcyjnym nazwiskiem i dowodem osobistym lub fikcyjną nazwą firmy, podrobionych lub przerobionych, ani też przedstawienie sfałszowanego /podrobionego lub przerobionego/ dowodu rejestracyjnego pojazdu, bądź innego dokumentu, nawet jeżeli nabywca tego pojazdu działał w dobrej wierze.