Wyrok NSA z dnia 2 marca 1994 r., sygn. III SA 1433/93

1. Zwolnienie od podatku dochodowego przewidziane w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 41 poz. 325 ze zm./ było zwolnieniem podmiotowym. Spółki z udziałem zagranicznym były zwolnione od podatku dochodowego na okres trzech lat bez względu na to z jakiego źródła przychodów uzyskiwany był przez nie dochód.

Ustawa ta została jednak w całości uchylona przez art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253 ze zm./, która weszła w życie z dnia 4 lipca 1991 r.

2. Ustawa o spółkach z udziałem zagranicznym jednoznacznie ograniczyła prawo do zwolnień podatkowych, przysługujących takim spółkom na podstawie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r., wyłącznie do dochodów z przedmiotu działalności gospodarczej określonego w zezwoleniu na działalność.

3. Nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/ lokowanie na rachunkach bankowych własnych środków finansowych przez osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej.