Wyrok NSA z dnia 17 lutego 1994 r., sygn. IV SA 714/93

1. Do zastosowania rygorów określonych w art. 83 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 6 w brzmieniu ustalonym w Dz.U. 1989 nr 26 poz. 139/ wystarczające jest stwierdzenie przez właściwy organ stanu faktycznego wypełniającego hipotezę tego przepisu. Wydanie w takim wypadku decyzji nakazującej wstrzymanie działalności pogarszającej stan środowiska, do czasu zainstalowania urządzeń lub wykonania innych czynności zabezpieczających środowisko, jest obligatoryjne.

2. Dla zastosowania rygoru w postaci wstrzymania działalności powodującej przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu lub wibracji konieczne jest ustalenie, że poziom hałasu lub wibracji jest wyższy od określonego jako dopuszczalny wcześniejszą decyzją administracyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Władysława P. na decyzję Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 2 marca 1992 r. w przedmiocie wstrzymania działania urządzenia nawiewu agregatu chłodniczego i określenia dopuszczalnego poziomu hałasu przenikającego do środowiska i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję w części wyrażającej zgodę na podjęcie wstrzymanego działania urządzenia nawiewu agregatu chłodniczego, a w pozostałej części na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę oddalił, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa pięćdziesiąt tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.