Wyrok NSA z dnia 24 lutego 1994 r., sygn. SA/Po 1833/93

1. Powodem do wydania decyzji o zabezpieczeniu należności podatkowych nie może być tylko sama kwota /wysokość/ przewidywanego zobowiązania podatkowego, lecz musi być odniesienie tej kwoty do sytuacji finansowej podatnika /jego aktualnych dochodów i stanu majątkowego/, która uprawdopodobnia nieściągalność zobowiązań w przyszłości.

2. Organ podatkowy wydając decyzję o zabezpieczeniu przyszłych zobowiązań podatkowych w trybie art. 21 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ wszczyna tym samym postępowanie podatkowe zmierzające do wymierzenia podatku obrotowego i dochodowego. Za datę wszczęcia takiego postępowania wymiarowego należy uważać dzień doręczenia decyzji o zabezpieczeniu przyszłego zobowiązania podatkowego. Organy podatkowe są obowiązane do wydawania decyzji wymiarowych dotyczących zabezpieczonych przyszłych należności podatkowych bez zbędnej zwłoki, przestrzegając terminów załatwienia spraw określonych w art. 35 Kpa i art. 172 Kpa.

3. Obowiązek przeprowadzenia całego postępowania co do wszystkich istotnych okoliczności przed wydaniem decyzji /a nie dopiero w odpowiedzi na skargę/ spoczywa na organie podatkowym i nie może być przerzucony na stronę.