Wyrok NSA z dnia 10 lutego 1994 r., sygn. SA/Po 3010/93

1. O tym czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy - decyduje okoliczność czy może je otrzymać tylko i wyłącznie pracownik.

2. Ustalenie przychodu w przypadku preferencyjnych kredytów pracowniczych sprowadza się do wyliczenia różnicy pomiędzy kosztem uzyskania kredytu na ogólnych warunkach stosowanych w danym banku, a kosztem uzyskania kredytu na warunkach preferencyjnych.

3. Przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym nie może być miarodajne przymierzenie się do stopy oprocentowania kredytu refinansowego. Podstawą wyliczenia przychodu z kredytu pracowniczego nie może stanowić różnica z zastosowania stopy oprocentowania kredytu refinansowego Narodowego Banku Polskiego a stopą preferencyjnego kredytu pracowniczego udzielonego przez bank - pracodawcę. Stopa kredytu refinansowego banku centralnego jest bowiem ceną nabycia kredytu przez bank komercyjny. Bank komercyjny natomiast udostępnia kredyty potencjalnym klientom z odpowiednią marżą.

4. Obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od preferencyjnych kredytów pracowniczych powstaje dopiero od kredytów postawionych do dyspozycji począwszy od 1992 r., zgodnie bowiem z art. 58 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350/ weszła ona w życie z dniem 1 stycznia 1992 r.