Wyrok NSA z dnia 20 stycznia 1994 r., sygn. SA/Po 2659/93

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ nadpłaty podlegają oprocentowaniu jedynie wówczas, gdy wynikły w związku z uchyleniem lub zmianą decyzji ustalającej wysokość zobowiązania.

Instytucja oprocentowania nadpłat podatku jest specyficzną formą wynagradzania szkód podatnikowi, wynikłych z wadliwych decyzji organów podatkowych i dlatego też bez znaczenia dla obowiązku zapłaty jest to, czy organ podatkowy wydawał decyzję ustalającą wysokość zobowiązania w trybie art. 5 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, czy też w trybie art. 5 ust. 3 ustawy o zobowiązaniach podatkowych /gdy podatnik nie wykonał obowiązku tzw. samoobliczenia podatku i wadliwą decyzję deklaratoryjną w tym zakresie wydał organ podatkowy/.

UZASADNIENIE

Urząd Skarbowy w M. decyzją z 10.5.1993 r. opierając się na art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ odmówił Państwowemu Rolniczemu Przedsiębiorstwu Usługowo-Handlowemu /w likwidacji/ naliczenia oprocentowania od zapłaconej dywidendy za IV kwartał 1990 r. w kwocie 194.666.000 zł oraz od kwoty 39.441.500 zł ściągniętej w drodze postępowania egzekucyjnego w 1992 r.