Wyrok NSA z dnia 28 września 1993 r., sygn. SA/Wr 752/93

1. Stosownie do art. 109 Kpa w związku z art. 126 Kpa oraz art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ postanowienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1 prawa celnego, powinno być na piśmie doręczone stronie w rozumieniu art. 28 Kpa, czyli podmiotowi wymienionemu w art. 2 pkt 6 prawa celnego.

2. W wypadku uchybienia terminu wyznaczonego w postanowieniu o przekazaniu sprawy w trybie art. 45 ust. 5 prawa celnego organ celny, wydający to postanowienie, obowiązany jest wszcząć z urzędu postępowanie administracyjne na zasadzie art. 61 par. 1 Kpa, zawiadomić o tym stronę /art. 61 par. 4 Kpa/ i załatwić sprawę w terminach przewidzianych w art. 35 Kpa.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi firmy "S. -Ch." spółki z o. o. w Ł. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 18 września 1992 r. w przedmiocie wymiaru opłaty manipulacyjnej dodatkowej i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Celnego, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Prezesa Głównego Urzędu Ceł na rzecz syndyka masy upadłościowej firmy "S. -Ch." spółki z o. o. w Ł. sto pięćdziesiąt tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.