Wyrok NSA z dnia 22 listopada 1993 r., sygn. III SA 760/93

Utrata mocy prawnej ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 3 poz. 12 ze zm./ z końcem 1991 r., nie powoduje utraty zwolnienia od tego podatku dochodów ze sprzedaży rzeczy i praw majątkowych, osiągniętych w 1991 roku, w części, w jakiej dochody te zostały wydatkowane w 1992 r. na zakup innych rzeczy lub praw majątkowych /art. 9 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy/.

uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją została utrzymana w mocy decyzja Urzędu Skarbowego, którą ustalono Gminnej Spółdzielni podatek dochodowy za 1992 r. w kwocie wyższej niż wynikająca z zeznania rocznego podatniczki. Zdaniem organów podatkowych Spółdzielnia bezpodstawnie odliczyła z podstawy opodatkowania część dochodów wydatkowanych na zakup innych rzeczy i praw majątkowych - z powołaniem się na art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86/ w zw. z art. 9 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216 ze zm./. Zakres stosowania art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. odnosi się wyłącznie do zwolnień okresowych stosowanych na podstawie przepisów obowiązujących przed 1.1.1992 r., jeżeli te zwolnienia nie wygasły do końca 1991 r.