Wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 1993 r., sygn. V SA 2459/92

Przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./ nie uzależniają dopełnienia obowiązku meldunkowego, polegającego na zameldowaniu, od faktu uprzedniego nadania nazwy ulicy.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Stanisława R. na decyzję Wojewody (...) z dnia 16 kwietnia 1993 r. w przedmiocie odmowy zameldowania i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - na podstawie art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody pięćdziesiąt tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

UZASADNIENIE

Burmistrz Miasta W. decyzją z dnia 6 października 1992 r., powołując się na art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, odmówił zameldowania na pobyt stały Stanisława R. wraz z żoną Zdzisławą, synem Grzegorzem i synową Jolantą na Osiedlu w W. przy ul. P. nr 7. Burmistrz uznał, że przedstawione formularze zgłoszenia na pobyt stały budzą wątpliwości, ponieważ wpisana w nich nazwa ulicy "P." została nadana samowolnie, nie została zatwierdzona przez Radę Miasta, a ponadto nie ma tam takiego numeru domu. W ocenie Burmistrza, Stanisław R. nie przedstawił również dowodu potwierdzającego uprawnienia do przebywania w lokalu, a to oznacza, że dom znajduje się jeszcze w trakcie budowy.