Wyrok NSA z dnia 10 listopada 1993 r., sygn. SA/Po 1527/93

1. Umowy cywilnoprawne, kształtujące wzajemne prawa i obowiązki stron umowy, nie mogą być wykorzystywane do obejścia prawa podatkowego, należącego do sfery prawa publicznego.

2. Darowizny otrzymywane przez fundację stanowią źródło przychodów, które po odjęciu ewentualnych kosztów jego uzyskania jest dochodem podlegającym opodatkowaniu /art. 5 ust. 1, art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - t.j. Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/.

3. Od 1 maja 1991 r. fundacje mogą korzystać ze zwolnień od podatku dochodowego od osób prawnych, jeżeli zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. swoje dochody przekazują na cele statutowe ściśle przez ustawodawcę sprecyzowane i określone jako tzw. społecznie użyteczne.

4. Przymiotu społecznie użytecznego nie posiadają wydatki fundacji, przeznaczone w swej zasadniczej części na pożyczki i darowizny dla pracowników darczyńcy, z przeznaczeniem na cele przekształceń własnościowych.

5. Gdy w prawie podatkowym pewien termin użyty w przepisach nie jest bliżej określony, jak np. trwałe ciężary, to wykładnia takich pojęć winna odbywać się na gruncie rozumienia użytych słów w języku potocznym.

Niewłaściwe jest natomiast odwoływanie się do nieobowiązujących konstrukcji prawa prywatnego.

UZASADNIENIE

Drugi Urząd Skarbowy w P. decyzją z dnia 23 czerwca 1992 r. ustalił Fundacji zobowiązanie w podatku dochodowym za okres od 1 maja do 31 grudnia 1991 r. w kwocie 22.526.305 zł od dochodu w kwocie 56.315.762.600 zł. Urząd jako podstawę prawną opodatkowania fundacji powołał ustawę z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach /t.j. Dz.U. 1991 nr 46 poz. 203/, ustawę z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/ i rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 kwietnia 1991 r. zmieniające rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1989 r. w sprawie obniżenia podatku dochodowego od osób prawnych /Dz.U. nr 37 poz. 162/.