Wyrok NSA z dnia 2 grudnia 1992 r., sygn. II SA 2040/92

1. Zastosowanie art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 10 października 1987 r. o nasiennictwie /Dz.U. nr 31 poz. 166 ze zm./ może, w wypadkach uzasadnionych potrzebami gospodarczymi, spowodować udzielenie zezwolenia na dopuszczenie do obrotu kwalifikowanego materiału siewnego odmian nie wpisanych do rejestru.

Jest to jednak sytuacja odwrotna niż w ramach klasycznego uznania administracyjnego, w którym tylko w razie kolizji i nadrzędności interesu społecznego organ ma podstawy do uwzględnienia wniosku strony.

2. Z art. 45 ust. 2 ustawy o nasiennictwie wynika, że w zupełnie wyjątkowych sytuacjach minister może odstąpić od podstawowej zasady - dopuszczania do obrotu tylko odmian materiału siewnego wpisanych do urzędowego rejestru - ze względu nie na interes indywidualny strony, lecz ze względu na interes publiczny /"uzasadnione potrzeby gospodarcze Polski"/, i tylko w szczególnych sytuacjach strona może próbować przekonać organ, że ze względu na wskazany przez nią interes publiczny /a nie jej interes własny/ należałoby odstąpić od powyższej zasady. Strona może bronić swego interesu tylko pośrednio, poprzez przejęcia ciężaru dowodu i wykazanie, że "uzasadnione potrzeby gospodarcze kraju" mogą powodować odstąpienie od reguły.

3. Nawet należycie udokumentowana ustna rozmowa z najwyższym rangą pracownikiem państwowym jest tylko rozmową /czy też ustną informacją/, jeśli nie spełnia określonych wymagań prawnych.

Nie można budować faktów prawnych o doniosłych dla strony skutkach z luźnych, nie sprecyzowanych oraz nie ujętych w odpowiednią formę czynników faktycznych.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Spółki z o.o. "F.S." z udziałem zagranicznym na decyzję Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 23 września 1992 r. nr PR.hno-4042-85/92 w przedmiocie zezwolenia na dopuszczenie do obrotu kwalifikowanego materiału siewnego odmian nie wpisanych do urzędowego Rejestru odmian - skargę oddalił.

UZASADNIENIE