Wyrok NSA z dnia 27 listopada 1992 r., sygn. V SA 536/92

Przepis art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ nie wiąże zwolnienia od cła rzeczy przywiezionych przez osobę przesiedlającą się z koniecznością wykazania tytułu ich własności wcześniej niż w chwili zgłoszenia ich do odprawy celnej.

Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił na podstawie art. 204 par. 1 Kpa skargę Barbary W. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 17 lutego 1992 r. w przedmiocie odmowy zwolnienia od cła samochodu osobowego marki "Opel" jako mienia przesiedlenia, uchylił na postawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 31 marca 1992 r. w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania i odmowy uchylenia decyzji z dnia 17 lutego 1992 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Prezesa Głównego Urzędu Ceł kwotę pięćdziesiąt tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.

UZASADNIENIE

Postępowanie administracyjne zostało wszczęte na żądanie Barbary ., która w dniu 26 czerwca 1991 r. wniosła o dokonanie odprawy celnej samochodu osobowego marki "Opel", wchodzącego - jak twierdziła - w skład mienia przesiedlenia.

Po dokonaniu oceny przedstawionych dokumentów zastępca dyrektora Urzędu Celnego w K. w dniu 19 listopada 1991 r. decyzją nr 03-PK-422-147/91 odmówił zwolnienia tego pojazdu od cła, powołując jako materialnoprawną podstawę decyzji przepisy art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445/ oraz par. 4 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 19 lipca 1991 r. w sprawie ustanowienia norm ilościowych lub wartościowych towarów wolnych od cła i od pozwolenia na przywóz oraz wprowadzenia stawki celnej ryczałtowej /Dz.U. nr 69 poz. 302/. W uzasadnieniu decyzji podano, że z zaświadczenia wystawionego przez Wydział Konsularny Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w K. w dniu 13 listopada 1990 r. /którego brak w aktach sprawy/ wynikał fakt przebywania Barbary W. na stałe za granicą do dnia 12 listopada 1990 r., a z umowy kupna-sprzedaży samochodu wynika z kolei, iż jego nabycie nastąpiło w dniu 7 sierpnia 1991 r., a więc po terminie kończącym pobyt Barbary W. za granicą. Zdaniem organu, w tej sytuacji brak było podstaw do zwolnienia od cła jako składnika mienia przesiedlenia pojazdu nabytego po dniu uzyskania prawa do stałego pobytu w Polsce. Dodatkowo organ podkreślał konieczność legitymowania się w takich sytuacjach wyłącznie stosownym zaświadczeniem wystawionym przez polską placówkę dyplomatyczną. W świetle tego warunku inne dokumenty wskazujące na czas pobytu za granicą w związku z przesiedleniem się tracą na znaczeniu prawnym.