Postanowienie NSA z dnia 6 marca 1992 r., sygn. II SA 24-25/92

Od dnia 27 maja 1990 r. przyznawanie uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia należy do zadań własnych gminy.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrzył negatywny spór o właściwość na wniosek Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko-Własnościowej w Ch. i na podstawie art. 216 b par. 2 i 3 Kpa wyznaczył Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa B-kiego jako organ właściwy do rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji przyznających uprawnienia do dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa B-kiego kwotę złotych dwadzieścia tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz wnioskodawczyni.

UZASADNIENIE

Burmistrz Miasta i Gminy w Ch. wydał decyzje z dnia 26 marca z dnia 22 kwietnia 1991 r. nr III GKN/8173/2/91 i nr III GKN/8173/3/91, dotyczące przyznania ze względu na stan zdrowia dodatkowej powierzchni mieszkalnej Elżbiecie Jolancie O. i Kazimierzowi Z. Obie wymienione decyzje Burmistrz wydał na podstawie par. 12 ust. 1 pkt 5 i par. 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 1987 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów prawa lokalowego /Dz.U. nr 36 poz. 203/, uwzględniając opinie komisji lekarskiej. Decyzje te stały się ostateczne. O stwierdzenie ich nieważności na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa wystąpiła Spółdzielnia Mieszkaniowa Lokatorsko-Własnościowa w Ch. do Wojewody B-kiego. Spółdzielnia zarzuciła Burmistrzowi wydanie decyzji z naruszeniem zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 11 maja 1988 r. w sprawie wypadków uzasadniających korzystanie z dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia /Mon. Pol. Nr 16 poz. 135/.