Wyrok NSA z dnia 29 kwietnia 1991 r., sygn. IV SA 307/91

1. Wyposażenie organów administracji państwowej w prawo wydawania decyzji nakładających na właścicieli, zarządców i użytkowników nieruchomości obowiązek wycięcia drzew stanowiących zagrożenie dla ludzi lub mienia na nieruchomościach innych osób, jakie zostało przewidziane w par. 38 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8,. poz. 48 ze zm./, wykracza poza ramy upoważnienia zawartego w art. 57 ust. 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.

2. Spór dotyczący usunięcia drzew zagrażających obiektom budowlanym może być rozstrzygnięty przez sąd powszechny na podstawie przepisów kodeksu cywilnego /art. 144 Kc/.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Anny S. na decyzję Wojewody W-kiego z dnia 29 listopada 1990 r. w przedmiocie nakazu usunięcia drzewa i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Architekta Dzielnicowego, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody W-kiego kwotę dwadzieścia tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.