Wyrok NSA z dnia 18 lipca 1991 r., sygn. SA/Po 80/91

Dopiero postanowienie organu zażaleniowego w sprawie zarzutów /art. 32 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./, jako ostateczne, może być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 196 par. 3 i art. 198 Kpa/.

Naczelny Sąd Administracyjny /uznał zasadność skargi Haliny i Tadeusza małżonków L. na postanowienie Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa Z-kiego z dnia 28 listopada 1990 r. w przedmiocie zastosowania środka egzekucyjnego i rozstrzygnięcia zarzutów i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżone postanowienie, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa Z-kiego kwotę złotych dwadzieścia tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżących.

UZASADNIENIE

Kierownik Referatu Spraw Mieszkaniowych Urzędu Miejskiego, działający z upoważnienia Prezydenta miasta Z.G., postanowieniem z dnia 24 października 1990 r., wydanym na podstawie art. 140 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151/, wezwał Halinę i Tadeusza małżonków L.. wraz z wszystkimi osobami prawa ich reprezentującymi do natychmiastowego opróżnienia lokalu nr 6 przy ul. S. nr 30 i przeprowadzenia się do lokalu nr 5 w budynku przy ul. O.S. nr 3b z pouczeniem, że niezastosowanie się do tego wezwania w terminie do dnia 13 listopada 1990 r. spowoduje przeprowadzenie w dniu 14 listopada 1990 r. eksmisji bez względu na nieobecność zainteresowanych osób.