Wyrok NSA z dnia 28 listopada 1989 r., sygn. II SA 1031/89

Udzielenie pomocy członkowi - lub członkom - ruchu oporu, nawet gdy osoba udzielająca tej pomocy wiedziała o ich przynależności do ruchu oporu, nie czyni z niej samo przez się również członka ruchu oporu i nie może - w świetle art. 2 w związku z art. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122 ze zm./ - stanowić podstawy do przyznania uprawnień kombatanckich.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Zofii B. na decyzję Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację z dnia 5 czerwca 1989 r. w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich.